Informacje Pawiak
MUZEUM WIĘZIENIA PAWIAK
ZAPRASZAMY NA ALTERNATYWNĄ STRONĘ “PAWIAKA”
http://www.muzeum-niepodleglosci.home.pl/pawiak/
Ze względu na Dni Pamięci Pawiaka 2012 w dniach 26-27 września ekspozycja będzie czasowo wyłączona ze zwiedzania:
26 września (środa) – 10.00 – 14.00
27 września (czwartek) – 10.00 – 14.00
Za związane z tym utrudnienia przepraszamy
————————————————————————————————
Nagroda Ministerstwa Spraw Zagranicznych dla Muzeum Więzienia Pawiak
—————————————————————————–
———————————————————————————————————————–
APEL
Muzeum Więzienia Pawiak zwraca się z gorącą prośbą, do wszystkich Państwa, którzy posiadają informacje o byłych więźniach Pawiaka, o nadsyłanie na adres Muzeum, notek biograficznych, opisów okoliczności aresztowania, pobytu na Pawiaku i al. Szucha.
Muzeum stale prowadzi badania i prace nad odtworzeniem kartoteki więźniów (zniszczonej przez Niemców w 1944 r.). Pieczołowicie zbierane są wszelkie dokumenty i informacje dotyczące osób przetrzymywanych na Pawiaku. Staramy się, aby pomimo upływu czasu, przetrwała pamięć o ludziach więzionych w tym miejscu.
Niezwykle cenne są dla nas zachowane pamiątki z Pawiaka (np. grypsy, karty pocztowe, karty zwolnień itp.), więc jeśli posiadają Państwo jakieś przedmioty tego typu, lub zdjęcia z okresu okupacji, dotyczące więźniów Pawiaka, zwracamy się z gorącą prośbą o przekazanie ich do Muzeum lub umożliwienie nam wykonania kopii (odbitki).
Wszelkie wspomnienia i pamiątki byłych więźniów są przez nas starannie przechowywane, katalogowane, pomagając w odtworzeniu, tak ważnej dla Polaków, historii Pawiaka oraz osób w nim więzionych. Dlatego też wdzięczni będziemy, za wszelką pomoc i współpracę w dokumentowaniu i upamiętnianiu dziejów Więzienia Pawiak.
Prosimy o kontakt : pawiak@muzeumniepodleglosci.art.pl lub
Muzeum Więzienia Pawiak
ul. Dzielna 24/26
00-162 Warszawa
tel./fax (0-22) 831 92 89
Jednocześnie informujemy, że Muzeum nie ponosi odpowiedzialności za znajdujące się w internecie informacje o b. więźniach Pawiaka i Szucha. Strony te są inicjatywą prywatnych osób i nie powstają w oparciu o dokumenty gromadzone przez Muzeum Więzienia Pawiak.
00-162 Warszawa, ul. Dzielna 24/26,
tel/fax (0-22) 831 92 89,
tel. (0-22) 831 13 17
e-mail: pawiak@muzeumniepodleglosci.art.pl
Kierownik: Joanna Gierczyńska
Ekspozycja czynna: środy 9:00-17:00, czwartki i soboty 9:00-16:00, piątki 10:00-17:00, niedziele 10:00-16:00
w poniedziałki i we wtorki muzeum nieczynne.
Cena za lekcję – 30 zł. (młodzież), 50 zł (dorośli)
Ceny biletów:
Normalny – 6 PLN
Ulgowy – 4 PLN
Ostatni zwiedzający mogą wejść na ekspozycję 30 minut przed zamknięciem
Wystawa stała: Pawiak 1835-1944
Od 2007 r. Muzeum Więzienia Pawiak – oddział Muzeum Niepodległości w Warszawie bierze udział w Programie “Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”, uruchomionym przez Instytut Pamięci Narodowej oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, którego celem jest zgromadzenie w jednym miejscu danych o możliwie wszystkich obywatelach polskich represjonowanych podczas drugiej wojny światowej pod okupacją niemiecką, a także szerokie udostępnienie podstawowych danych o represjach wobec poszczególnych osób.
http://www.straty.pl
———————————————————————————————————————
7 września 2011 r. w Muzeum Niepodległości Warszawie odbyła się projekcja filmu poświęconego historii rodziny Lothów „Nazwisko dobrem najcenniejszym” oraz dyskusja z udziałem prof. Romana Lotha, dr Edwarda Lotha i reżysera filmu Henryka Jantosa. Spotkanie zorganizowało Muzeum Więzienia Pawiak. Licznie zgromadzeni goście mogli wyrazić swój szacunek i podziw dla członków rodziny Lothów. Patriotyzm, sprawiedliwość, uczciwość, przedkładanie dobra ogółu nad dobro własne to tylko kilka cech wyróżniających ten stary, warszawski ród, bardzo zasłużony dla Polski i Warszawy. Szczególnie ciepło wspominani byli prof. Edward Loth – anatom, antropolog, eugenik, doktor medycyny i filozofii, jeden z organizatorów i profesor Uniwersytetu Warszawskiego, więzień Pawiaka, prof. Jerzy Loth – geograf, etnograf, działacz sportowy, profesor Wyższej Szkoły Handlowej oraz Felicjan Loth – lekarz zasłużony w pracy konspiracyjnej, więzień Pawiaka, chirurg w Powstaniu Warszawskim, znany ortopeda.
Tradycje patriotyczne w rodzinie Lothów sięgają czasów Powstania Styczniowego, brali w nim udział trzej bracia: Adolf, Aleksander i Alfred Loth. Prof. Edward Loth walczył w I Wojnie Światowej jako żołnierz Legionów Piłsudskiego i naczelny lekarz Polskich Sił Zbrojnych. W okresie okupacji był członkiem AK, pracował w Szpitalu Ujazdowskim i brał udział w tajnym nauczaniu. Dwukrotnie więziony na Pawiaku, zginął w Powstaniu Warszawskim wraz z żoną i córką pod gruzami domu na Mokotowie, pełniąc obowiązki chirurga w punkcie opatrunkowym.
Syn prof. Edwarda Lotha – Felicjan ocalił wiele ludzkich istnień, niosąc pomoc więźniom Pawiaka nieludzko skatowanym przez Gestapo i skazanym na śmierć. Pracował w szpitalu na Pawiaku ofiarnie i z wielkim zaangażowaniem choć i nad nim wisiał wyrok śmierci. Jak wspominał w filmie najtrudniejsze były dla niego chwile, gdy ledwo odratowany przez niego więzień po operacji przepukliny był zabierany przez gestapowców na noszach i rozstrzeliwany w ruinach getta. Po zwolnieniu z więzienia kontynuował swą pracę jako lekarz w szpitalu powstańczym. Zarówno ojciec jak i syn byli godnymi następcami Hipokratesa i przekazicielami jego myśli etycznej.
Na spotkaniu w Muzeum Niepodległości obecna była urodzona na Pawiaku Lilli Hamann. Niezwykle trudny poród odbierał doktor Felicjan Loth, który został ojcem chrzestnym dziewczynki. Henryk Jantos zainspirowany jej historią postanowił nakręcić film o pawiackich dzieciach. Dyskusja po projekcji filmu dostarczyła wielu wzruszeń, przytaczano anegdoty, mówiono o związkach rodziny Lothów ze sportem (prof. Jerzy Loth był wieloletnim członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego), wspominano również żeńskie przedstawicielki rodu, nade wszystko zaś chwalono zawsze godną i honorową postawę członków tej rodziny. Parafrazując motto rodzinne można śmiało powiedzieć, że nazwisko rodziny Lothów i wartości, które sobą reprezentuje jest jednym z najcenniejszych dóbr Warszawy.
———————————————————————————————————————
Uroczyste otwarcie wystawy „I trzeba było żyć. Kobiety w KL Ravensbrück” odbyło się 18 września 2011 roku o godz. 12.00 w Muzeum Więzienia Pawiak. Ekspozycja porusza problematykę życia kobiet w obozie KL Ravensbrück, w którym w okresie okupacji przebywało ok. 40 000 Polek. Obóz ten nie jest tak szeroko znany w świecie i w Polsce jak KL Auschwitz czy KL Lublin/Majdanek, jednak stosowano w nim nie mniej okrutne metody, m.in. przeprowadzano eksperymenty pseudo-medyczne na więźniarkach. Z Pawiaka do KL Ravensbrück wysłano trzynaście transportów żeńskich, ostatni 30 lipca 1944 roku w trakcie ewakuacji więzienia.
Wernisaż rozpoczęła Joanna Gierczyńska, kurator wystawy i kustosz Muzeum Więzienia Pawiak, która powitała zgromadzonych gości: byłych więźniów Pawiaka i obozów koncentracyjnych, ich rodziny oraz przedstawicieli środowisk kombatanckich, wśród nich m.in. Szare Szeregi.
Autorka scenariusza i kurator wystawy Barbara Oratowska z Muzeum Martyrologii „Pod Zegarem” w Lublinie powiedziała kilka słów na temat koncepcji wystawy, podkreślając, że lublinianki i warszawianki, które udostępniły swoje wizerunki są przykładem godnego i szczęśliwego życia pomimo straszliwych doświadczeń obozowych. Następnie wystąpiła p. Alicja Gawlikowska, która przebywała w obozie od września 1941 roku do jego wyzwolenia w 1945 roku. Nazwała ten pobyt szkołą życia, zaznaczyła jednak, że nawet w tych niezwykle trudnych warunkach było miejsce na przyjaźń, solidarność, siostrzaną pomoc czy uśmiech. Aby przeżyć trzeba było mieć nadzieję i silną wolę przetrwania. Jako przewodnicząca Koła Ravensbrüczanek zaakcentowała, że doświadczenia obozowe wytworzyły między więźniarkami niezwykle mocną więź na całe życie. Po wojnie spotykały się już nie tylko by wspominać, ale by opowiadać o swoim życiu, dzieciach, rodzinie, pracy zawodowej.
Część artystyczna zatytułowana „Drogi do Ravensbrück” w wykonaniu aktorki Marii Reif i skrzypka Wojciecha Proniewicza była hołdem złożonym wszystkim więźniarkom KL Ravensbrück. Niezwykle sugestywny wiersz Grażyny Chrostowskiej i fragmenty wypowiedzi sportretowanych kobiet połączone z przejmującą grą na skrzypcach wywarły duże wrażenie na zgromadzonych gościach. Wernisaż zakończył się wspólnym zwiedzaniem wystawy oraz poczęstunkiem. Wystawę będzie można obejrzeć do 29 lutego 2011 roku.
——————————————————————————————–
W tegorocznej edycji „Nocy Muzeów” Muzeum Wiezienia Pawiak odwiedziło 2240 osób. Oprócz zwiedzania stałej ekspozycji wewnątrz Muzeum, przygotowaliśmy program literacko-muzyczny pt. „PAWIAK – FUNDAMENT PAMIĘCI” w reż. Marii Reif, oparty na wybranych tekstach literackich, które powstały w murach Pawiaka w czasie okupacji oraz wybranych utworach muzyki klasycznej. Program artystyczny dzielił się na „Odsłony” i „Impresje”.
W programie wzięli udział artyści: M. Reif – aktorka, Jacek Pacocha – aktor, Dorota Szczepańska – sopran oraz Andrzej Gębski – skrzypce. Otoczenie Pomnika Pawiackiego Drzewa wraz z całym terenem dziedzińca zewnętrznego od strony ul. Dzielnej było zaaranżowane iluminacyjnie przez specjalnie do tego celu przygotowane oświetlenie. W przestrzeni płyt pamiątkowych oraz pomnika drzewa zapaliliśmy znicze pamięci. Dodatkową atrakcją był udział rekonstruktorów ze Stowarzyszenia Rekonstrukcji Historycznej „Aufklärungsabteilung 7 der 4. Panzer Division”, „Gregor Puławy” oraz Stowarzyszenia Historycznego „Kotwica”, którzy przebrani za żołnierzy Wehrmachtu oraz granatowego policjanta z okresu okupacji niemieckiej 1939-1944 „patrolowali” okolice Muzeum i zachęcali do zwiedzenia ekspozycji. Dodatkowo rekonstruktorzy rozdawali zwiedzającym broszurkę stylizowaną na „Biuletyn Informacyjny”, który wychodził w czasie okupacji, z informacją o historii Pawiaka i programie „Nocy Muzeów”.
——————————————————————————————————————–
W ramach obchodów Roku Kolbiańskiego i 70 rocznicy aresztowania przez Gestapo i osadzenia na Pawiaku św. Maksymiliana M. Kolbego dnia 17 lutego 2011 roku w Muzeum Więzienia Pawiak odbyła się uroczystość zorganizowana przez Prowincję Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, Klasztor Niepokalanów i Klasztor Franciszkanów w Warszawie. Licznie zgromadzonych gości i przedstawicieli mediów przywitał prowincjał franciszkanów z Warszawy o. dr Mirosław Bartos. Następnie wysłuchano „Męki św. Maksymiliana” na podstawie sztuki prof. Kazimierza Brauna „Maksymilianus” w wykonaniu artystów scen warszawskich.
Po przedstawieniu modlitwą i chwilą ciszy uczczono pamięć o św. Maksymilianie. Ceremonia zakończyła się złożeniem kwiatów pod Pomnikiem Drzewa Pawiackiego przez przedstawicieli Senatu RP, Związku Gmin Kolbiańskich, władz samorządowych województwa mazowieckiego i Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych.
—————————————————————————————————————–
W dniu 23 listopada 2010 r. w Muzeum Więzienia Pawiak odbyła się uroczystość wręczenia dyplomów z okazji 45 rocznicy powstania Muzeum. Licznie przybyli goście – byli więźniowie Pawiaka, bliscy osób tu osadzonych i przyjaciele Muzeum Więzienia Pawiak – mieli okazję obejrzeć występ dzieci z klas V Szkoły Podstawowej nr 210 im. Bohaterów Pawiaka. Po przedstawieniu dr Jolanta Załęczny, kierownik Działu Promocji i Edukacji Muzeum Niepodległości w Warszawie oraz Joanna Gierczyńska, kustosz Muzeum Więzienia Pawiak wręczyły zgromadzonym gościom dyplomy i drobne upominki. Wzruszającym akcentem uroczystości był występ Aliny Janowskiej, byłej więźniarki Serbii, która wyrecytowała wiersz Tadeusza Gajcego „Przed odejściem”.
—————————————————————————————————————–
DNI PAMIĘCI PAWIAKA
Dni Pamięci Pawiaka, obchodzone w dniach 28 – 30 września, 1 października 2010 r. w Muzeum Więzienia Pawiak i Mauzoleum Walki i Męczeństwa w al. Szucha, jak co roku cieszyły się dużym zainteresowaniem. Uroczystość stanowiła wyjątkową lekcję historii, skierowaną głównie do młodego pokolenia. Program edukacyjno – artystyczny był bardzo urozmaicony. Oprócz interesujących wykładów znanych historyków, zgromadzona publiczność miała okazję wysłuchać poruszających relacji byłych więźniów Pawiaka. Artyści z towarzyszeniem chóru tradycyjnie przygotowali również przedstawienie Pawiak był etapem. Uroczystość zwieńczyły obchody jubileuszu 45-lecia Muzeum Więzienia Pawiak połączone z uczczeniem pamięci ofiar hitlerowskich więzień i obozów koncentracyjnych. Zaproszeni gości w asyście warty honorowej zapalili symboliczne znicze i złożyli kwiaty pod Pomnikiem Drzewa Pawiackiego i tablicami memoratywnymi, wręczono również okolicznościowe dyplomy oraz zaprezentowano pokaz multimedialny na temat historii Pawiaka. Na zakończenie Dni Pamięci Pawiaka odbył się koncert pt. „Krwawe świadectwo” w hołdzie ofiarom II wojny światowej w wykonaniu Dominiki Świątek i Andrzeja Perkmana.
