Na rozległym dziedzińcu gmachu Ministerstwa Edukacji Narodowej w al. Szucha 25 w Warszawie stoi grupa młodzieży i wsłuchuje się w słowa przewodnika. Początkowo narracja traktuje o historii budynku, jego budowie i przeznaczeniu w okresie II Rzeczpospolitej. W Polsce Niepodległej gmach stanowił siedzibę ówczesnego odpowiednika obecnego MEN-u, czyli Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Po kilku chwilach opowieść przewodnika przenosi zebranych w mroczny fragment historii tego miejsca. Historyk zaczyna opowiadać o okresie okupacji niemieckiej 1939-1944 i dzielnicy policyjnej w okupowanej Warszawie. Przybliża młodzieży terror tamtych dni, mówi o eksterminacji polskich elit, łapankach ulicznych, więzieniu na Pawiaku i głównej siedzibie hitlerowskiego Gestapo przy Strasse der Polizei. „Ulica policji”, tak bowiem została przemianowana al. Szucha, a monumentalny gmach ministerstwa przejęli oprawcy w czarnych mundurach z trupimi czaszkami na czapkach.
Normalna lekcja muzealna była kontynuowana, gdy w pewnej chwili na dziedziniec wjechała ciężarówka Renault AHS w szarym wojskowym kolorze z esesowską rejestracją. Była to tzw. „buda”, jak nazywali więźniowie Pawiaka pokryty brezentem samochód ciężarowy, który przewoził ich na przesłuchania na Gestapo. Ciężarówka zatrzymała się na środku dziedzińca i została otoczona przez umundurowanych gestapowców z automatami. Jeden z esesmanów trzymał na smyczy ujadającego co chwilę wilczura. Po niedługim czasie plandeka zostaje odsłonięta, a znajdujące się w środku osoby zeskakują na dziedziniec. Są w cywilnych ubraniach, niektórzy pokrwawieni, jeden szczególnie ciężko zmaltretowany jest przenoszony na noszach. Po wyładowaniu wszystkich z „budy” następuje krótki apel na dziedzińcu. Następnie więźniowie prowadzeni są w obstawie gestapowców do aresztu podręcznego tzw. „Hausgefängnis”, który znajdował się w piwnicach gmachu. Opisywana scenka oraz inne prezentacje przygotowane przez rekonstruktorów ze Stowarzyszenia Historycznego Pasjonaci Warszawy 1939-1945 stanowiły szczególne wzbogacenie lekcji muzealnych odbywających się 3 października 2014 r. w Mauzoleum Walki i Męczeństwa w al. Szucha w ramach Dni Pamięci Pawiaka 2014.
Program zatytułowany „Lepiej umrzeć niż zdradzić sprawę” prezentowany co godzinę cyklicznie od 10.00 do 13.00 spotkał się ze sporym zainteresowaniem młodzieży oraz nauczycieli gimnazjów i liceów. Lekcje prowadzone przez muzealnych przewodników i przygotowane dzięki wydatnej pomocy rekonstruktorów zgromadziły w sumie blisko 200 osób. Obok opisywanego powyżej wprowadzenia na ministerialnym dziedzińcu, zebrani mogli zwiedzić także pomieszczenia znajdującego się w piwnicach gmachu dawnego aresztu podręcznego Gestapo. W środku można było zobaczyć między innymi charakterystyczne cele „tramwaje”, w których osadzeni oczekiwali na przesłuchanie. Ponadto pokój dyżurującego gestapowca, gdzie również odbywały się wstępne „badania”, czy cele izolatki, w których byli przetrzymywani szczególnie ważni z punktu widzenia Gestapo więźniowie. Cały czas zwiedzaniu i poznawaniu historii gmachu oraz losów więzionych w nim ludzi towarzyszyły prezentacje przygotowane przez rekonstruktorów. Scenki takie jak: odprowadzenie aresztanta do celi „tramwaju” bądź izolatki czy przesłuchanie w pokoju dyżurującego gestapowca wzbogacały przedstawianą przez przewodników narrację historyczną i spotkały się ze sporym zaciekawieniem ze strony zwiedzających.