FRANCISZEK KSAWERY SZLENKIER
(1814-1871)
działacz społeczny, kupiec.
Ur. w Warszawie. Kupiec warszawski, właściciel sklepu bławatnego przy ul. Senatorskiej. Zaangażowany w działalność społeczną; m.in. przewodniczący Zgromadzenia Kupców Warszawskich, członek Zarządu Banku Polskiego, prezes Kolegium Kościelnego przy zborze ewangelickim w warszawskiej parafii Św. Trójcy. Po zastrzeleniu 5 manifestantów 27 II 1861 na Krakowskim Przedmieściu wszedł w skład złożonej z czołowych przedstawicieli społeczności warszawskiej Delegacji Miejskiej, prowadzącej negocjacje z władzami w celu uspokojenia sytuacji. Jesienią 1861 został wybrany do Rady Miejskiej Warszawy. Aresztowany 20 X 1861 i uwięziony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Skazany na 4 miesiące twierdzy i przesłany w celu odbycia kary do Modlina, został zwolniony dzięki amnestii z 29 IV 1862. Po zwolnieniu wyjechał do Torunia. Później osiadł w Paryżu, gdzie założył sklep komisowy oraz zajmował się działalnością społeczną wśród emigrantów. Jego majątek w Królestwie Polskim został skonfiskowany przez władze. Zmarł w Paryżu 15 III 1871, pochowany na cmentarzu Pere-Lachaise. Jego syn Józef, uczestnik powstania styczniowego, wzięty do niewoli podczas potyczki pod Rzeżewem 15 XII 1863, był również więziony w X Pawilonie, a następnie na mocy wyroku Audytoriatu Polowego z 18 VI 1864 skazany na 10 lat katorgi na Syberii.
Muzeum X Pawilonu – kartoteka więźniów Cytadeli.
