LEOPOLD CIELECKI
(1838 – 1863 lub 1864 albo dopiero po 1911)
Jako student Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie zaangażował się w działalność konspiracyjną na początku lat 1860-tych, brał udział w głośnych manifestacjach antyrosyjskich tej epoki, m.in. w manifestacji 25 II 1861 z okazji rocznicy bitwy o Olszynkę Grochowską z czasów powstania listopadowego, za co został aresztowany 27 II 1861 i uwięziony w X Pawilonie. Komisja śledcza zarzucała mu też zbiórkę funduszy na cele patriotyczne oraz organizowanie w swoim mieszkaniu zebrań młodzieży „nieprzychylnej rządowi”.
Według jednej wersji został zwolniony w marcu 1861 wskutek interwencji Delegacji Miejskiej, później działał nadal w konspiracji, w czasie powstania styczniowego był członkiem organizacji miejskiej w Warszawie, poległ w powstaniu.
Według innej wersji za działalność konspiracyjną ponownie trafił do Cytadeli Warszawskiej w II połowie 1861 lub w 1862 r. Został skazany na roty aresztanckie w korpusie syberyjskim. W następstwie odmowy złożenia przysięgi wojskowej został skazany na katorgę nad Bajkałem. Później przebywał w Nowogrodzie. Po powrocie do Warszawy w 1911 r. był nauczycielem prywatnym (korepetytorem) z zakresu literatury i języka polskiego.
Muzeum X Pawilonu – kartoteka więźniów Cytadeli.
