Wystawa Marian Kratochwil „Kresy w sercu i na emigracji” w Lublinie
12 stycznia 2023 o godz. 17.00 zapraszamy do WBP im. Hieronima Łopacińskiego przy ul. Narutowicza 4 na wernisaż wystawy “Marian Kratochwil (1906-1997) KRESY W SERCU I NA EMIGRACJI” Wystawa prezentuje ponad 60 prac Mariana Kratochwila pochodzących z prywatnej kolekcji dr Jana Sęka – Prezesa Fundacji Willa Polonia.
Wystawa po raz pierwszy była eksponowana w Muzeum Niepodległości w Warszawie od 21 października do 7 grudnia 2022 roku, ekspozycja w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie jest drugą publiczną prezentacją kolekcji prac Mariana Kratochwila w Polsce.
Wystawa będzie eksponowana do 11 lutego 2023 roku w godzinach pracy Biblioteki.
Marian Kratochwil to artysta mniej znany szerszemu gronu odbiorców. Od 1940 roku aż do śmierci swoje życie związał z Wielką Brytanią a szczególnie z Londynem, dlatego też, jako malarz emigracyjny w czasach PRL-u nie cieszył się szczególnym uznaniem.
Marian Kratochwil dość wcześnie, bo już po ukończeniu gimnazjum uległ wpływowi i czarowi J. Chełmońskiego. W 1926 roku zaczął pobierać lekcje rysunku u znanego malarza Stanisława Batowskiego we Lwowie. Młody artysta odkrył w tym czasie pejzaż i tematykę ludową – jego rysunki wykonywane do 1936 roku w Podkamieniu obrazują kresowy świat Podola i Wołynia. Te niewielkich rozmiarów prace to studia anatomiczne rąk i stóp a także ludzkich typów ludowych i etnicznych. Przedstawienia starców to ukłon w stronę holenderskich mistrzów doby baroku. Artysta szkicuje również zwierzęta i architekturę miasteczek. Jest on bacznym obserwatorem kresowego życia, jego rysunki cechuje bardzo dokładnie dopracowana kreska, wręcz akademicka, ale zdarzają się również prace rysowane szybko, ekspresyjnie. W latach 30. XX wieku artysta zaczął malować obrazy. Są to przeważnie pejzaże utrzymane w konwencji prac Jana Stanisławskiego, o stonowanej kolorystyce, oszczędne w detalu. Kratochwil był wysublimowanym kolorystą, nie interesowało go samo przedstawienie, tylko operowanie plamą barwną. Jego kompozycje są swobodne, dalekie od realizmu. Tworzą one samodzielną silnie przetworzoną wizję rzeczywistości. Tym samym artysta kreuje swoisty bardzo polski typ malarstwa olejnego. W okresie tym daje się zauważyć silnie rozgraniczenie pomiędzy rysunkami – realistycznymi a obrazami opartymi na odważnym kolorycie, ale nie wulgarnym, wręcz przeciwnie subtelnym i delikatnym.
Wystawę podzielono tematycznie biorąc pod uwagę miejsca pobytu artysty. Zaakcentowano więc jego międzywojenne podróże po Kresach oraz okres warszawski. Następnie Szkocję gdzie przebywał podczas II wojny światowej. Kolejnym miejscem jego zamieszkania był Londyn gdzie pracował do śmierci w 1997 roku. Ważne w twórczości Artysty były też częste podróże do Hiszpanii, a powstałe w ich wyniku prace zostały uhonorowane w postaci nazwania jego imieniem jednej z ulic w Granadzie oraz przyznaniem mu orderu Izabeli Katolickiej.
